Kafessiz yetiştiricilik, mutlaka serbest alanda yetiştiricilik anlamına gelmez. Tavuklar, hala kümeste folluk malzemeleri bulunan veya açık kümeslerinde (açık erişimli çok katlı kafesler) zeminde tutulur. Genel olarak, kafessiz, ardında barındırdığı siyasi motivasyonla birlikte, tavukların nerede tutulurlarsa tutulsunlar dolaşmakta özgür oldukları anlamına gelir.
Bu, hareketin kısıtlıdan daha kısıtlı olduğu kafesli katmanlara keskin bir tezat oluşturuyor. Bazıları, kurumsal müdahaleyle kanatlı refahını iyileştirmek için hareket etmelerine daha fazla özgür alan açan kafesli sistemin kötüye kullanılmakta olduğunu iddia ediyor. Kafesli katmanlara verilen bu ekstra özgürlük, tavukların birbirleriyle ve elbette çevreleriyle birlikte hareket etmelerini ve etkileşmelerine olanak sunuyor. Böyle yeni bir yaşam tarzı, her biri bazen beslenme araçlarıyla çözebileceğimiz sorun ya da zorluklarla ilişkili olan üç yeni, farklı paterne veya davranışa yol açmaktadır.
Bu yeni konular:
Artan hareket: Serbest dolaşım yapan tavuklar, özellikle çok katlı büyük kafeslerde yatay olmayan bir yönde hareket edebildiklerinde enerji harcarlar ve bu da kemiklerinde daha fazla baskı yaratır. Bununla birlikte, bu ekstra egzersizler kafes yorgunluğu ile ilgili sorunları ve/veya zayıf kemik sendromu gibi sorunları önler.
Sosyal etkileşim: Kafessiz tavuklar günlük yem alımları için daha fazla rekabet etme eğilimindedir, bunun sonucu olarak daha fazla enerji ihtiyacı oluşur. Ayrıca, topluluk içindeki sosyal statüleri için de daha fazla rekabet ederler ve genel olarak daha aktif yaşarlar. Bu sosyal refah durumu ideal olarak kabul edilmekle birlikte, bu tür artan faaliyetler sadece enerji harcamalarını arttırmakla kalmaz, aynı zamanda oluşan statüleri beslemede yeterli alana izin verecek kadar yüksek değilse tavukların daha az beslendiği durumlar yaratır.
Burada, kümes katmanlarının ad-libitum ile beslenmediğini, tavuk başına günde yaklaşık 100 gram gibi sınırlı bir diyetle beslendiğini kendimize hatırlatmamız gerekiyor.
Dışkı ile temas: Bazı kafesler dışkı ile doğrudan teması önledikleri için fayda sağlamıştır. Bu temanın önlenemediği kafes sistemlerinde, derin çöp sistemlerinde olduğu gibi, tavuklar birçok nedenden dolayı genellikle dışkılarını toplar ve tüketir. Bu, sürü yetiştirilmesinde endemik olan ve güçlü bir tedavi olmadan kontrol edilemeyen koksitlere maruz kalmalarını arttırır. Ne yazık ki, bu koksidiostatik ilaçlar şimdi küresel antibiyotik azaltma çabasına dahil edildi, bu da bağırsak sağlığı kontrolünü kafessiz tavuklar için yeni bir problem haline getirdi.
Yukarıda anlatılan, modern kümesleri koruma biçimimizdeki değişiklikler, beslenmenin temellerini olumsuz etkilememiştir. Bununla beraber bu problemlerin bir kısmını hafifleten bir beslenme sağlamak için sistemi tekrar gözden geçirme ihtiyacı doğmuştur.
Özel Dikkat Gerektiren 7 Nokta:
1 . Enerji:
Kafessiz yumurtacı tavuklarda hareket serbestliğinin, tesis yerleşimine ve yoğunluğuna bağlı olarak değişse de, enerji gereksinimlerini % 5’ten 15’e çıkardığı tahmin edilmektedir. Enerji alımını arttırmanın iki yolu vardır. Birincisi, günlük yem ödeneğini % 5’lik artışlarla yükseltmek ve tavukların vücut ağırlığının gelişimini ve yumurtlama performansını izlemektir.
İkincisi, yem alımını belirlenmiş seviyelerde tutmak (iştahı sınırlamak genetik bazı faktörlerde önemlidir) ve bir lipit kaynağı ekleyerek veya fiber lipit konsantrasyonunu veya ikisinin bir kombinasyonunu azaltarak diyet enerjisi konsantrasyonunu arttırmaktır. Mevsimsel paternlerin olması beklenir ve bu nedenle, güvenilir kayıtlar toplanıncaya kadar bu alıştırmanın çoklu döngüler için izlenmesi önerilir. Aynısı, genetik tedarikçinin literatüründe ne kadar benzer vücut ağırlığı ve yumurta serme performansının gösterildiğine bakılmaksızın, bir hibridden diğerine değişmesinde de geçerlidir.
2. Protein:
Ekstra aktivite her zaman daha ağır kas yapısı oluşturur ve bu da beslenme ve bakımı için protein gerektirir. Bu gereksinimin minimal oranda tutularak uzun bir süre boyunca yayılarak verilmesi beklense de, sınırlı bir rasyonla beslenen hayvanlarda önemsiz olamaz. Enerji-protein (amino asitler) oranı hafif bir ayar isteyebilir, ancak bu yönlü bir hassas ölçüm daha az gereklidir. Bununla birlikte, yumurta ağırlığındaki ani düşüş veya kanatlı yaşının beklenen yumurta ağırlığı ile eşleşmemesi, daha fazla protein gerektiğinin iyi bir göstergesidir.
3. İsraf :
Akülü kafeslerde yem nadiren israf edilir, ancak özellikle kafes yoğunluğu çok olan ve kafessiz sistemler rekabetçi davranış modelleri yarattığında, bu her zaman söz konusu olmayabilir. Ayrıca, özellikle bir kümes ilk kez kafessiz bir sisteme dönüştürüldüğünde, yetersiz besleme tasarımı nedeniyle beslemenin boşa harcanması da mümkündür.
Yemleme süresi boyunca tavuklarla yakından ilgilenmek, ne kadar yemin boşa harcandığını ve bu tür bir faaliyetin gerçekleşmesinin nedenini ortaya çıkaracak ve umarım düşük kar yaratma sorununun çözümüne yol açacaktır.
4. Yumurta Ağırlığında Değişim:
Bu yeni fiziksel aktivite ve bununla ilişkili artan sosyal etkileşim ve rekabet pazarı, Eylül ayında bazı tavukların yetersiz miktarda yem almasına neden oldu. Bunu, en hafif haliyle, kanatlı ağırlığı ve yaş oranıyla beklenen yumurta ağırlığının yükselmesi ile ilgili değişim ve takiben yumurta sayısında belirgin bir düşüş izler. Bu olursa ve popülasyon yoğunluğu değiştirilemezse tek çare yem indirimini veya besin yoğunluğunu arttırmaktır.
Böyle bir duruma ancak kanatlıların aşırı kilo alması gibi sorunlar neden olur, ancak en azından oldukça farklı ağırlıklara sahip yumurtaların bırakılması sorunu geçici olarak çözecektir.
5. Daha Fazla Su Tüketimi:
Tavuklarda artan su alımı, yeme erişimin azalmasından veya suyun yemdeki önemli mineralleri sindirebilmek için artan ihtiyacından kaynaklanabilir. Bu kafes sistemi yetiştiriciliğinde büyük bir sorun değildir, ancak tavuklar katmanlı derin yatak sisteminde (saman veya odun talaşı) tutulursa, tavuklarda altlık ve altlık sorununa ilişkin bazı problemler artar. Bunlar artan bacak problemlerinden kirli yumurtalara ve artan koksidiya kolonilerine kadar uzanır. Ekstra aktivite ve ısı stresiyle de ilişkisiyle kesinlikle su ihtiyacını artıracaktır ve yılın sıcak mevsimlerinde su ile ilgili sorunlar artış gösterecektir. Farklı bir lif profili su dengesini önemli ölçüde değiştirebileceği için yem kalitesi korunarak özellikle lif miktarı açısından kontrol edilmelidir. Beslenme açısından, diyetlerde kül (mineraller), protein ve lif kontrolü yapılması tavsiye edilir.
6. Koksidiya:
Bu konuda piliç endüstrisinin deneyimleri son derece yararlı olabilir. En azından,koksidiya için bazı yem katkılar genel bağırsak sağlığını ve sistemik bağışıklığı mümkün olduğunca yüksek seviyede tutabilir. Bununla birlikte, koksidiyozu geleneksel koksidiyostatik ilaçlar kadar etkili bir şekilde kontrol edebilecek başka bir ürün yoktur ve bu hızla çözmemiz gereken bir problemdir. Bu konuda, bağırsak sağlığını korumak için kanatlı beslenmesinin önemli bir kısmı olan koruyucu önlemlerin bir kombinasyonu kullanılmalıdır.
7. Kemikler:
Kemik sağlığı tavuklarda her zaman bir sorun olmuştur. Geleneksel kafes sistemlerinde hareket / egzersiz eksikliği ve yüksek yumurta verimliliği zayıf kemik yapısına yol açar. Tavuklar güçlü bir kemik yapısını ve genetik olarak belirlenmiş yüksek verim kalitesini sürdürmek için yeterli kalsiyum alamaz. Kafessiz tavuklarda, kuvvetli kemikler bir ön koşuldur çünkü ekstra hareket ve etrafta uçuşmak, özellikle beslenme döngülerinin sonuna doğru daha yüksek kemik kırığı vakalarına neden olabilir. Bu da en azami olarak besleme ve su alımında artışa yol açacaktır, çünkü tavuklar bu ihtiyaçları karşılamak için hareket etmekte zorlanırlar. Bu nedenle, geleneksel tavuk beslenmesinde yeterli kalsiyum, fosfor ve D vitamini günlük olarak emilmesi için alınan tüm önlemler kafessiz sistemlerde yoğunlaştırılmalıdır.
Yeni kafessiz sistemler dünya çapında yaygınlaştıkça daha fazla sorunun ortaya çıkacağına şüphe yok. Bir sorun olarak refah sorununu çözebiliyoruz ancak birlikte birkaç tane yeni sorun daha yaratıyoruz. Sadece beslenme ile ilgili düzenlemelerin tüm bu sorunları çözebileceğini iddia etmek yanlış olabilir, ama en azından bazılarının hafifletilmesinde yardımcı olabilir.
Yeni kafessiz sistemler yaygınlaştıkça daha birçok konunun ortaya çıkacağına ŞÜPHE YOKTUR
Dergiyi Görmek İçin Tıkla
Bu, hareketin kısıtlıdan daha kısıtlı olduğu kafesli katmanlara keskin bir tezat oluşturuyor. Bazıları, kurumsal müdahaleyle kanatlı refahını iyileştirmek için hareket etmelerine daha fazla özgür alan açan kafesli sistemin kötüye kullanılmakta olduğunu iddia ediyor. Kafesli katmanlara verilen bu ekstra özgürlük, tavukların birbirleriyle ve elbette çevreleriyle birlikte hareket etmelerini ve etkileşmelerine olanak sunuyor. Böyle yeni bir yaşam tarzı, her biri bazen beslenme araçlarıyla çözebileceğimiz sorun ya da zorluklarla ilişkili olan üç yeni, farklı paterne veya davranışa yol açmaktadır.
Bu yeni konular:
Artan hareket: Serbest dolaşım yapan tavuklar, özellikle çok katlı büyük kafeslerde yatay olmayan bir yönde hareket edebildiklerinde enerji harcarlar ve bu da kemiklerinde daha fazla baskı yaratır. Bununla birlikte, bu ekstra egzersizler kafes yorgunluğu ile ilgili sorunları ve/veya zayıf kemik sendromu gibi sorunları önler.
Sosyal etkileşim: Kafessiz tavuklar günlük yem alımları için daha fazla rekabet etme eğilimindedir, bunun sonucu olarak daha fazla enerji ihtiyacı oluşur. Ayrıca, topluluk içindeki sosyal statüleri için de daha fazla rekabet ederler ve genel olarak daha aktif yaşarlar. Bu sosyal refah durumu ideal olarak kabul edilmekle birlikte, bu tür artan faaliyetler sadece enerji harcamalarını arttırmakla kalmaz, aynı zamanda oluşan statüleri beslemede yeterli alana izin verecek kadar yüksek değilse tavukların daha az beslendiği durumlar yaratır.
Burada, kümes katmanlarının ad-libitum ile beslenmediğini, tavuk başına günde yaklaşık 100 gram gibi sınırlı bir diyetle beslendiğini kendimize hatırlatmamız gerekiyor.
Dışkı ile temas: Bazı kafesler dışkı ile doğrudan teması önledikleri için fayda sağlamıştır. Bu temanın önlenemediği kafes sistemlerinde, derin çöp sistemlerinde olduğu gibi, tavuklar birçok nedenden dolayı genellikle dışkılarını toplar ve tüketir. Bu, sürü yetiştirilmesinde endemik olan ve güçlü bir tedavi olmadan kontrol edilemeyen koksitlere maruz kalmalarını arttırır. Ne yazık ki, bu koksidiostatik ilaçlar şimdi küresel antibiyotik azaltma çabasına dahil edildi, bu da bağırsak sağlığı kontrolünü kafessiz tavuklar için yeni bir problem haline getirdi.
Yukarıda anlatılan, modern kümesleri koruma biçimimizdeki değişiklikler, beslenmenin temellerini olumsuz etkilememiştir. Bununla beraber bu problemlerin bir kısmını hafifleten bir beslenme sağlamak için sistemi tekrar gözden geçirme ihtiyacı doğmuştur.
Özel Dikkat Gerektiren 7 Nokta:
1 . Enerji:
Kafessiz yumurtacı tavuklarda hareket serbestliğinin, tesis yerleşimine ve yoğunluğuna bağlı olarak değişse de, enerji gereksinimlerini % 5’ten 15’e çıkardığı tahmin edilmektedir. Enerji alımını arttırmanın iki yolu vardır. Birincisi, günlük yem ödeneğini % 5’lik artışlarla yükseltmek ve tavukların vücut ağırlığının gelişimini ve yumurtlama performansını izlemektir.
İkincisi, yem alımını belirlenmiş seviyelerde tutmak (iştahı sınırlamak genetik bazı faktörlerde önemlidir) ve bir lipit kaynağı ekleyerek veya fiber lipit konsantrasyonunu veya ikisinin bir kombinasyonunu azaltarak diyet enerjisi konsantrasyonunu arttırmaktır. Mevsimsel paternlerin olması beklenir ve bu nedenle, güvenilir kayıtlar toplanıncaya kadar bu alıştırmanın çoklu döngüler için izlenmesi önerilir. Aynısı, genetik tedarikçinin literatüründe ne kadar benzer vücut ağırlığı ve yumurta serme performansının gösterildiğine bakılmaksızın, bir hibridden diğerine değişmesinde de geçerlidir.
2. Protein:
Ekstra aktivite her zaman daha ağır kas yapısı oluşturur ve bu da beslenme ve bakımı için protein gerektirir. Bu gereksinimin minimal oranda tutularak uzun bir süre boyunca yayılarak verilmesi beklense de, sınırlı bir rasyonla beslenen hayvanlarda önemsiz olamaz. Enerji-protein (amino asitler) oranı hafif bir ayar isteyebilir, ancak bu yönlü bir hassas ölçüm daha az gereklidir. Bununla birlikte, yumurta ağırlığındaki ani düşüş veya kanatlı yaşının beklenen yumurta ağırlığı ile eşleşmemesi, daha fazla protein gerektiğinin iyi bir göstergesidir.
3. İsraf :
Akülü kafeslerde yem nadiren israf edilir, ancak özellikle kafes yoğunluğu çok olan ve kafessiz sistemler rekabetçi davranış modelleri yarattığında, bu her zaman söz konusu olmayabilir. Ayrıca, özellikle bir kümes ilk kez kafessiz bir sisteme dönüştürüldüğünde, yetersiz besleme tasarımı nedeniyle beslemenin boşa harcanması da mümkündür.
Yemleme süresi boyunca tavuklarla yakından ilgilenmek, ne kadar yemin boşa harcandığını ve bu tür bir faaliyetin gerçekleşmesinin nedenini ortaya çıkaracak ve umarım düşük kar yaratma sorununun çözümüne yol açacaktır.
4. Yumurta Ağırlığında Değişim:
Bu yeni fiziksel aktivite ve bununla ilişkili artan sosyal etkileşim ve rekabet pazarı, Eylül ayında bazı tavukların yetersiz miktarda yem almasına neden oldu. Bunu, en hafif haliyle, kanatlı ağırlığı ve yaş oranıyla beklenen yumurta ağırlığının yükselmesi ile ilgili değişim ve takiben yumurta sayısında belirgin bir düşüş izler. Bu olursa ve popülasyon yoğunluğu değiştirilemezse tek çare yem indirimini veya besin yoğunluğunu arttırmaktır.
Böyle bir duruma ancak kanatlıların aşırı kilo alması gibi sorunlar neden olur, ancak en azından oldukça farklı ağırlıklara sahip yumurtaların bırakılması sorunu geçici olarak çözecektir.
5. Daha Fazla Su Tüketimi:
Tavuklarda artan su alımı, yeme erişimin azalmasından veya suyun yemdeki önemli mineralleri sindirebilmek için artan ihtiyacından kaynaklanabilir. Bu kafes sistemi yetiştiriciliğinde büyük bir sorun değildir, ancak tavuklar katmanlı derin yatak sisteminde (saman veya odun talaşı) tutulursa, tavuklarda altlık ve altlık sorununa ilişkin bazı problemler artar. Bunlar artan bacak problemlerinden kirli yumurtalara ve artan koksidiya kolonilerine kadar uzanır. Ekstra aktivite ve ısı stresiyle de ilişkisiyle kesinlikle su ihtiyacını artıracaktır ve yılın sıcak mevsimlerinde su ile ilgili sorunlar artış gösterecektir. Farklı bir lif profili su dengesini önemli ölçüde değiştirebileceği için yem kalitesi korunarak özellikle lif miktarı açısından kontrol edilmelidir. Beslenme açısından, diyetlerde kül (mineraller), protein ve lif kontrolü yapılması tavsiye edilir.
6. Koksidiya:
Bu konuda piliç endüstrisinin deneyimleri son derece yararlı olabilir. En azından,koksidiya için bazı yem katkılar genel bağırsak sağlığını ve sistemik bağışıklığı mümkün olduğunca yüksek seviyede tutabilir. Bununla birlikte, koksidiyozu geleneksel koksidiyostatik ilaçlar kadar etkili bir şekilde kontrol edebilecek başka bir ürün yoktur ve bu hızla çözmemiz gereken bir problemdir. Bu konuda, bağırsak sağlığını korumak için kanatlı beslenmesinin önemli bir kısmı olan koruyucu önlemlerin bir kombinasyonu kullanılmalıdır.
7. Kemikler:
Kemik sağlığı tavuklarda her zaman bir sorun olmuştur. Geleneksel kafes sistemlerinde hareket / egzersiz eksikliği ve yüksek yumurta verimliliği zayıf kemik yapısına yol açar. Tavuklar güçlü bir kemik yapısını ve genetik olarak belirlenmiş yüksek verim kalitesini sürdürmek için yeterli kalsiyum alamaz. Kafessiz tavuklarda, kuvvetli kemikler bir ön koşuldur çünkü ekstra hareket ve etrafta uçuşmak, özellikle beslenme döngülerinin sonuna doğru daha yüksek kemik kırığı vakalarına neden olabilir. Bu da en azami olarak besleme ve su alımında artışa yol açacaktır, çünkü tavuklar bu ihtiyaçları karşılamak için hareket etmekte zorlanırlar. Bu nedenle, geleneksel tavuk beslenmesinde yeterli kalsiyum, fosfor ve D vitamini günlük olarak emilmesi için alınan tüm önlemler kafessiz sistemlerde yoğunlaştırılmalıdır.
Yeni kafessiz sistemler dünya çapında yaygınlaştıkça daha fazla sorunun ortaya çıkacağına şüphe yok. Bir sorun olarak refah sorununu çözebiliyoruz ancak birlikte birkaç tane yeni sorun daha yaratıyoruz. Sadece beslenme ile ilgili düzenlemelerin tüm bu sorunları çözebileceğini iddia etmek yanlış olabilir, ama en azından bazılarının hafifletilmesinde yardımcı olabilir.
Yeni kafessiz sistemler yaygınlaştıkça daha birçok konunun ortaya çıkacağına ŞÜPHE YOKTUR
